ΕΔΩ:ΓΚΟΛΦ ΠΥΡΗΝ, ΡΑΖΛΟΓΚ ΕΔΩ:ΚΟΡΙΝΘΟΣ ΕΔΩ:ΠΕΡΙΔΙΑΒΑΙΝΟΝΤΑΣ... ΕΔΩ:ΧΙΟΝΙΑ 2014 ΕΔΩ:ΚΟΡΙΝΘΟΣ ΕΔΩ:ΑΚΟΜΑ ΕΝΑ ΦΩΤΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΕΔΩ:ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΣΤΟΥ ΙΒΑΝ 2014 ΕΔΩ:Η ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ ΣΤΟ ΠΑΝΟΡΑΜΙΟ ΕΔΩ:ΙΣΘΜΙΑ ΕΔΩ:ΟΛΥΝΘΟΣ ΕΔΩ:ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2013 ΕΥΖΩΝΟΙ ΕΔΩ:ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ 2013 ΕΔΩ:ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ ΕΔΩ:ΟΡΧΟΜΕΝΟΣ ΕΔΩ:ΣΙΚΥΩΝ ΕΔΩ:ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ ΔΕΘ, Ο ΧΟΡΟΣ ΕΔΩ:Ο ΘΡΟΝΟΣ ΤΟΥ ΔΙΟΣ ΕΔΩ:ΑΓΓΙΤΗΣ Ο ΚΑΤΑΧΘΟΝΙΟΣ ΕΔΩ:ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΕΔΩ:ΣΟΥΝΙΟ, Ο ΝΑΟΣ ΕΔΩ:Ο ΤΥΜΒΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΟΣ ΕΔΩ:ΡΩΜΑΪΚΗ ΑΓΟΡΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΕΔΩ:Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΟΥΡΑΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΕΔΩ:ΔΙΑΤΕΙΧΙΣΜΑ ΤΗΣ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ ΕΔΩ:ΑΡΙΣ ΠΟΥΛΙΑΝΟΣ, ΝΕΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ ΕΔΩ:ΑΡIΣ ΠΟΥΛΙΑΝΟΣ, ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ ΕΔΩ:ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ, ΕΚΘΕΣΗ ΣΤΟ "ΜΜΘ" ΕΔΩ:Η ΕΠΑΥΛΙΣ ΣΤΑ ΣΑΝΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

Από: jdimi1@optusnet.com.au

-«…Η σφαγή στον Ιππόδρομο της Θεσσαλονίκης σηματοδοτεί την έναρξη του Μεσαίωνα για την πόλη. Ενός Μεσαίωνα, που συμπαρέσυρε και βύθισε ολόκληρη την ανθρωπότητα στα σκοτάδια της αμαθείας και της δεισιδαιμονίας…»
Αυτά διαβάζω στην εφημερίδα σας και σας λέγω... Σκοτάδια και αμάθεια έχετε εσείς και όχι η "Πόλη". Αν οι αυτοκράτορες, οι αρχηγοί του Βυζάντιου, ήσαν ανθέλληνες τότε και η Ελλάδα σήμερα ειναι "ανθελληνική" συμφωνα με τη λογική σας αφού οι αρχηγοί μας ειναι ανθέλληνες.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ:

• ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΝΤΡΟΠΗ, ΓΙΑ ΤΑ "100ΧΡΟΝΑ
• ΜΠΟΡΟΒΕΤΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥΠΟΛΗ
• ΣΟΦΙΑ - ΜΠΟΡΟΒΕΤΣ
• ΔΡΟΜΟΙ ΤΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ - ΠΟΡΤΟ ΚΑΡΡΑ
• ΥΜΑΘ ΚΑΙ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ"
• ΔΙΑΔΡΟΜΗ "ΡΙΛΑ - ΚΡΕΣΝΑ" ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ
• ΕΝΑΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ
• ΠΕΛΛΑ, Η ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ
• Ο ΠΛΟΥΤΟΣ, ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ
• ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΟΥΣ ΕΥΖΩΝΟΥΣ ΚΙΛΚΙΣ
• H ΒΡΥΣΗ ΤΗΣ ΓΟΥΜΕΝΙΣΣΑΣ 

Γιατί δεν κάνετε εκδήλωση για τους σφαγιασμένες Χιώτες και Ψαριανούς απο τους Τούρκους, του Δυστόμου και Καλαβρύτων απο τους Γερμανούς, του Μελιγαλά απο τους κομμουνιστάς;;; Δηλαδή τι θέλετε να αποδείξετε;;; Ποιοι ειναι οι ύπουλοι σκοποί σας;;; Γιατί δεν βγάζετε την ανθελληνικήν σας Μάσκα;;;
Εγώ σας ξέρω όμως, θέλετε να δείξετε στον κόσμο ότι η "Πόλη" και το Βυζάντιο ολόκληρο ήταν ανθελληνικό, έτσι δεν ειναι;;; Και μην προσπαθήστε να κρυφτείτε γιατί θα ψεύδεστε κι' απο πάνω. Αν θέλετε να λεγόσαστε Έλληνες, το χρωστάτε στο Βυζάντιο.
Χάριν των αναγνωστών σας παραθέτω συνημμένως άρθρο περί Βυζάντιου γραμμένο απο ιστορικούς και όχι απο τίποτα αγράμματες γριές σαν και σας.

Γιάννης Δημήτρουλας

ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ (Σύνοψις)*
Επιμέλεια: Γιάννη Δημήτρουλα
Όταν ο Μέγας Κωνσταντίνος ανήλθε στον θρόνο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το 324 μ.χ. κάνει μια αναθεώρηση αυτής και βλέπει πως ο Χριστιανισμός, η ανατολική Θρησκεία, έμελε να γίνει η Θρησκεία η οποία θα αποτελέση τον δεσμό της πολυφυλετικής Αυτοκρατορίας του. Επιπλέον είδε πως η Ρώμη βρισκόταν μακριά από τις κυριότερες επαρχίες της ανατολής απομονωμένη σε μία χερσόνησο η οποία μετά την εισβολή του Αννίβα αδυνατούσε να ανακάμψη. Οι πολυπληθέστερες, πλουσιότερες και οι πλέον πολιτισμένες περιοχές της Αυτοκρατορίας του ήσαν όλες στην Ανατολή, στον Ελληνικό και Ελληνιστικό κόσμο. Εκεί ήσαν όλες οι μεγάλες πόλεις, πλην της Ρώμης, όλα τα μεγάλα κέντρα του πολιτισμού, Αλεξάνδρεια, Αντιόχεια, Δαμασκός, Πέργαμος, Έφεσος, Σμύρνη, Θεσσαλονίκη, Αθήναι, Κόρινθος, όλες Ελληνίδες πόλεις. Εκεί ήσαν τα Πανεπιστήμια, τα επιστημονικά εργαστήρια οι Φιλοσοφικές και καλλιτεχνικές σχολές, τα έργα τέχνης και υπεράνω όλων, ο πλούτος της γνώσεως, οι μεγαλύτερες βιβλιοθήκες του γνωστού τότε κόσμου. Η καρδιά της Αυτοκρατορίας του χτυπούσε στην ανατολή.
Ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος λαμβάνει σοβαρά υπ’ όψιν του όλους αυτούς τους παράγοντες και με οξεία διορατικότητα διαλέγει να μεταφέρει την πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας του εις την Ανατολή. Αλλά και με σπάνια επιδεξιότητα επισημαίνει την άγνωστη έως τότε μικρή Ελληνική αποικία, γνωστή ως Βυζάντιον να γίνει η πρωτεύουσα αλλά και ταυτοχρόνως σε μια πολύ στρατηγική τοποθεσία επάνω στο σταυροδρόμι δύο ηπείρων, Ευρώπης και Ασίας, και δύο θαλασσών, της Μαύρης Θαλάσσης της οποίας, σημειωτέον, οι ακτές της ήσαν διάσπαρτες από δεκάδες Ελληνικές πόλεις - αποικίες ήδη από χιλιετία, καθώς και της Μεσογείου, επίσης, από χιλιετίες. Ο Αυτοκράτορας πλήρης αυτοπεποίθησης και περήφανος πλέον διά την νέαν του πρωτεύουσα, αφιαιρωμένη στο όνομά του και στην κατάλληλη τοποθεσία ήτο αισιόδοξος ότι θα διαρκούσε χίλια χρόνια. Δεν έκανε λάθος.Οι Λατίνοι Αυτοκράτορες και η διοίκησις ακολούθησαν. Η περίοδος των δύο πρώτων αιώνων 400 έως 600 μ.χ. ήτο μεταβατική περίοδος. H βάσις του Ελληνικού τμήματος της Αυτοκρατορίας, ελληνική ήδη από πλευράς παιδείας, τέχνης, πολιτισμού, και επιστήμης αποτελούσε τον συμπαγή, σταθερό και σκληρό πυρίνα της. Από το 650 μ.χ. εξελληνίσθη καθολικώς, «...έχασε τον χαρακτήρα της παγκόσμιας Αυτοκρατορίας και πήρε την μορφή Ελληνικού κράτους, η λατινική γλώσσα παραμερίζεται οριστικώς και παντού από την Ελληνική» (Μ. Λεφτσένκο, «Ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας» εκδ. Πολιτικός 1955 σ. 165).
Έκτοτε και διά τα προσεχή 800 χρόνια το τμήμα αυτό στην ουσία του είναι Ελληνικό μετά την απώλεια των μη Ελληνικών επαρχιών, όπως η Συρία, Παλαιστίνη και Αίγυπτος τον Ζ΄ αιώνα εις τους Άραβες συνετέλεσε στον περιορισμό της Αυτοκρατορίας εις των κυρίως Ελληνικών κατοικιμένων επαρχιών, όπως η Μικρά Ασία, η Κριμέα, η Νότιος Ιταλία και Σικελία, Νότια Βαλκάνια, η Ελλάδα, τα νησιά, συμπεριλαμβανομένης της Κρήτης και Κύπρου. Τώρα μπορούμε να πούμε ότι ήτο πραγματικά μία Ελληνική Αυτοκρατορία.
Τη θέσι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας παίρνει η Ελληνική Αυτοκρατορία των Μέσων χρόνων.
Παρ’ όλα ταύτα οι Αυτοκράτορες, έξυπνα και σκόπιμα συνέχιζαν να αυτοαποκαλούνται «Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία» ή κοινώς «Ρωμανία» καθώς με τον τίτλο δικαίως διεκδικούσαν την κληρονομιάν της Ρωμαїκής Αυτοκρατορίας, εις την Δύσην. Παρ’ όλο που σ’ αυτήν εδώ την «Ρωμαїκήν Αυτοκρατορίαν» δεν υπήρχαν Ρωμαίοι και τίποτε το Ρωμαїκόν. Η Ανατολική Αυτοκρατορία δεν ήτο συνέχεια του Ρωμαїκού κράτους, αλλά των Ελληνιστικών κρατών, κληρονομιά του Μεγάλου Αλεξάνδρου. “Αυτό το κράτος ήτο Ελληνικό και όχι Λατινικό. Οι Ρωμαίοι είχαν έλθει και έχουν φύγε. H. G. Wells, (The Outline of History, Garden City Books, New York, 1961).
Όσο περισσότερο μελετάς περί Βυζαντίου, τόσο διαυγέστερη εικόνα παίρνεις ως μία Ελληνική Αυτοκρατορία, η οποία για πολλούς αιώνες ήτο το πλουσιότερο, ισχυρότερο, και σημαντικότερο πολιτισμένο κράτος στο κόσμο.
Λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα ανωτέρω διαπιστώνουμε ότι η Βυζαντινή Αυτοκρατορία υπήρξε Αυτοκρατορία Ελλήνων που βεβαίως δεν ήσαν ακριβώς οι ίδιοι με εκείνους της Ελληνιστικής Περιόδου, όπως εκείνοι διέφεραν από τους Έλληνες των Κλασσικών χρόνων και αυτοί, από τους των Ηρωικών και εμείς από όλους αυτούς χωρίς να είμεθα «άλλοι». Οι μορφές και οι εξωτερικεύσεις αλλάζουν. Η ουσία παραμένει, γι’ αυτό ήτανε και ελληνικό. Έλληνες ήσαν οι Αυτοκράτορες με ολίγες εξαιρέσεις, αλλά και αυτοί έντονα εξελληνισμένοι.Έλληνες ήσαν οι Πατριάρχες και το πλείστον του κλήρου.
Έλληνες ήσαν οι νομοθέται.
Έλληνες ήσαν οι πλήστοι των στρατηγών, ναυάρχων και αυτοκρατορικών συμβούλων.
Έλληνες ήσαν οι Ιεραπόστολοι προς εξάπλωσην της Χριστιανοσύνης και εκμάθησην της γραφής στους Σλάυους (Μεθόδιος και Κύρριλος).
Ελληνική ήτο η γλώσσα και Θρησκεία (ορθοδοξία), η Ελληνική τάσης του Χριστιανισμού.
Έλληνες αποτελούσαν το κυβερνητικόν οικοδόμημα, στην παιδεία, στη δικαιοσύνη, στο στρατό, ναυτικό κλπ.
Έλληνες ήσαν οι διανοούμενοι, λόγιοι, ιστορικοί, χρονικογράφοι, θεολόγοι, μουσικοσυνθέτες, τεχνίτες ψηφιδωτών, καλλιτέχνες και γλύπτες.
Οι Έλληνες συνέχισαν όμως να θεωρούν τον εαυτόν τους ως πολίτες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, εν τούτοις ποτέ δεν ομίλησαν Λατινικά, γλώσσαν την οποίαν περιφρονούσαν ως Σκυθική (βαρβαρική). Πολίτες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ναι, αλλά ποτέ δεν εμελέτησαν Βιργίλιο, Τάκιτο, Σουετόνιο και αργότερα ...Αυγουστίνο ή τους Λατίνους Πατέρες της εκκλησίας.
Οι άλλοι λαοί της, (Αρμένιοι, Γεωργιανοί, Σύριοι, Βούλγαροι, Ιταλοί, Αλβανοί, Ρώσοι κλπ.) ανήκαν σ’ αυτήν μερικώς και ασταθώς. Δεν εταυτίζοντο με το Κράτος το οποίον δεν θεωρούσαν δικό τους. Γι’ αυτό πότε ήσαν υπέρ και πότε εναντίον του και αρκετές φορές συνεργάζονταν με τους εχθρούς του. Η Αυτοκρατορία δεν ήταν δική τους. Ήταν των Ελλήνων που της έδιναν γλώσσα, παιδεία, πολιτισμό, θρησκεία.
Η γλώσσα που ομιλούσαν και η παιδεία που διαμόρφωνε το ήθος των, οι σπουδαιότεροι παράγοντες που διαπλάθουν την εθνική συνείδηση ήτο η Ελληνική. Το Βυζαντινόν κράτος ουδέποτε διέκοψε τους δεσμούς του με τον Ελληνιστικόν και Αρχαίον Ελληνικόν κόσμον Οι Ιστορικοί είδαν την Ιστορία τους ως μίαν αδιάσπαστη αλυσίδα. Μερικοί νεώτεροι ιστορικοί επιχείρησαν νέες ονομασίες όπως: «Ανατολική Αυτοκρατορία», «Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία των τελευταίων χρόνων», Νέα Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία», «Νέα Αυτοκρατορία», «Κράτος της Κωνσταντινουπόλεως» κλπ.. Τελικά επεκράτησε το όνομα «Βυζαντινή Αυτοκρατορία» ή απλώς «Βυζάντιον». H. G. Wells, την ονομάζει: «Ανατολικόν νέον Ελληνικόν κράτος» και συνεχίζει: «....Ομιλούν περί του ανατολικού κράτους ως να ήτο συνέχεια της Ρωμαїκής παραδόσεως, ενώ στην πραγματικότητα είναι μία ανανέωσις Αλεξανδρινής παραδόσεως, ομιλόν Ελληνικά και συνεχίζει την Ελληνική κληρονομιά. ….Η Λατινική γλώσσα δεν έκρυβε την πνευματική δύναμη, δεν είχε την λογοτεχνία και την επιστήμη να την κάνει απαραίτητη στους ευφυείς ανθρώπους και έτσι να διατηρήσει μια υπεροχή στους Έλληνες. Γιατί καμιά γλώσσα, όποιοι και να είναι οι λειτουργοί, δεν μπορεί να επιβληθεί σε ανταγωνισμό με μιαν άλλη που μπορεί να προσφέρει τα πλεονεκτήματα μιας μεγάλης λογοτεχνίας και εγκυκλοπεδικού καταρτισμού. Οι δυναμικές γλώσσες πρέπει να φέρνουν δώρα, και τα δώρα της Ελληνικής ήταν ασύγκριτα μεγαλύτερα από τα δώρα της Λατινικής. Η Ανατολική Αυτοκρατορία από την αρχή του διαχωρισμού μιλούσε την Ελληνική και υπήρξε συνέχεια και ήταν μια συνέχεια της Ελληνικής παράδοσης”.
Geronymo Wolf (1516 – 1580) Ητο ο πρώτος ο οποίος χρησιμοποίησε τον όρο «Βυζάντιον» να βεβαιώσει ότι το Βυζάντιον ήτο Ελληνική Αυτοκρατορία.
Montagne (1533 – 1592) ονομάζει το Βυζάντιον «Ελληνική Αυτοκρατορία» (Empire Grec). Τελικά το όνομα «Βυζαντινή Αυτοκρατορία» καθιερώθη με το έργο του, Du Cange, “Historia Byzantίna” (1648). Μετά την καθιέρωση της Κωνσταντινούπολις ο Al. Vasilief γράφει: όλοι οι Ιστορικοί ήσαν Έλληνες. Οι Πατέρες της εκκλησίας οι οποίοι έλαμψαν κατά τη διάρκεια του 4ου και 5ου αιώνος όλοι έγραψαν στην Ελληνική. Αθανάσιος ο Μέγας, Γρηγόριος ο Θεολόγος, Βασίλειος ο Μέγας, Γρηγόριος Νύσσης, είχαν βαθειά γνώση της Ελληνικής Φιλοσοφίας, σπουδάσαντες εις Αθήνας και Αλεξάνδρεια. Ιωάννης ο Χρυσόστομος μαθητής του Φιλοσόφου Λιβάνιου είχε κλασσική μόρφωση και τα έργα του όλα εις την Ελληνικήν είναι από τους μεγαλύτερους θησαυρούς φιλοσοφίας στον κόσμο.
Bob Russell γράφει: «Η Ανατολική Αυτοκρατορία ήτο Ελληνική και όχι Λατινική στον πολιτισμόν της». («Ιστορία της Δυτικής Φιλοσοφίας» Ι, Κεφ. « Η Ρωμαїκή Αυτοκρατορία και ο πνευματικός πολιτισμός»).
«Το Βυζάντιο είναι λαμπρός συνδετικός κρίκος μεταξύ Αρχαίας και νεωτέρας Ιστορίας μας».
Κ. Δημαράς («Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 1948»).
«Η αλήθεια είναι ότι ο Μεσαιωνικός Ελληνισμός δικαιούται να φέρη το τρισένδοξον τούτο όνομα τουλάχιστον και ο νεώτερος Ελληνισμός».
Κ. Παπαρρηγόπουλος. («Ιστορία τού Ελληνικού Έθνους» Γ’ 2γ)
_______________________________________
(*) Πηγές μου: «Βυζάντιον και Ελληνισμός», και «Ελληνικότης Βυζαντίου»
Γεωργίου Κ. Γεωργαλά, Ερώδιος Θεσσαλονίκη 2006.

[Σ.Σ.: Οι φωτογραφίες, πνευματικά δικαιώματα και ιδιοκτησία του «Χ.Δ.», είναι από την οδό Δημητρίου Γούναρη Θεσσαλονίκης, τον Πεζόδρομο που οδηγεί από το Γαλεριανό Ανάκτορο (Πλατεία Ναυαρίνου), στο Τετράπυλο (Καμάρα), και λίγο πριν από το Μαυσωλείο (Ροτόντα).

Μετάφρασις:
THE BYZANTINE EMPIRE

When Constantine became Emperor of the Roman Empire in 324 B.C. takes a good look at his Empire and realized that Christianity, the Eastern Religion, was destined to be the religion which will constitute the bond of his multiracial Empire. Besides he realized that Rome unable to recover from the invasion of Hannibal and isolated to a peninsula that was far away from the most populated, richest and civilised territories of his Empire all in the East in the Hellenic and Hellenistic World. There were, all the big centres of civilisation, such as Alexandria, Antioch, Damascus, Bergamo, Ephesus, Smyrna, Salonika, Athens, Corinth. There were the Universities, the philosophical schools, technical, and art schools, and above all, the wealth of knowledge, the biggest libraries in the known World. The heart of his Empire was beating in the East.
Emperor Constantine takes all these factors into consideration and with rare vision chooses to relocate the capital of his Empire to the East. There again with unusual dexterity pinpoint the unknown till then small Greek township named as Byzantion to be his Capital but at the same time in a very important and strategic location, as it was positioned right on the cross roads of the two continents, Asia and Europe, and two Seas, the Black, of which the shores were dotted by hundreds of Greek colonies already for a thousand years there and the Mediterranean, also, in a bigger scale and much – much longer period of time.
And in 324 BC he was confident that his Empire, with the new look and its Capital renamed to his name and in the right place, it would last a 1000 years. Well, he was not wrong.
The Latin Emperors and Administration followed the move. The period though of the next two centuries 400 AD to 600 AD was a transient period, as the core of the eastern part of the Empire was solid and stable in Greek skills and dexterity, in education level, in civilisation, in science and scientists and by 650 AD was Hellenised completely.
165). H.G Wells, calls it: “Eastern new-Hellenic state”, and continues: “….they talk about this Eastern State as it is continuation of the Roman tradition, while in reality is a renewal of Alexander’s tradition, speaking Greek, and continues the Greek legacy.The Latin language had not the intellectual vigour behind it, it had not the literature and the science, to make it a necessity to intelligent men and so to maintain an ascendancy over the Greek. For no language, whatever officialdom may do, can impose itself in competition with another that can offer the advantages of a great literature or encyclopaedic information. Aggressive languages must bring gifts, and the gifts of Greek were incomparably greater than the gifts of Latin. The Eastern Empire was from the beginnings of its separation Greek-speaking, and a continuation, of the Hellenic tradition.Nevertheless, it was Hellenic and not Latin. The Romans had come and gone” . H.G. Wells, “The Outline of History”, Garden City Books, New
York, 1961.
Since then and for the next 800 years is almost in Greek hands, since the non Greeks of the Empire were all highly Hellenised. The loss of the non Hellenic territories, such as Syria, Palestine and Egypt in the Z’ century to the Arabs contributed to the restriction down to the mainly Hellenic populated territories, such as: Minor Asia, Crimea, part of southern Italy and Sicily, Southern Balkans, Greece, the Islands, including Crete and Cyprus. Now we can say this was a Hellenic Empire. «…….lost the character of an Empire and took the look of a Greek state. ”The Greek language put aside the Latin…..” (M.Leftchenko, "History of the Byzantine Empire" issue Politikos 1955 page 165). Yet the Emperors intelligently and intentionally continued to call them selves “Eastern Roman Empire” {or commonly “Romania”} as with this title appeared to be the rightful heiress of Rome and subsequently claim domination of the West. Although in this “Roman Empire” there was no Romans and nothing the Roman. The Eastern Empire was not a continuation of the Roman State but of the Hellenistic states, legacy of Alexander the Great.
Geronymo Wolf (1516-1580) was the first who used the term “Byzantium” to assert that Byzantium was a Greek Empire.
Montaigne (1533-1592) calls Byzantium “Greek Empire” (Empire Grec).
Finally the name “Byzantine Empire” was established with the woks of Du Cange, “Historia Byzantina” (1648).
Al. Vasilief writes: After the establishment of Constantinoupolis All the Historians were Greeks. The church Fathers who shone during the 4th and 5th centuries all write in Greek. Athanasius the great, Gregory the theologian, Basil the Great, Gregory of Nyssa, had a deep knowledge of Greek philosophy since they studied in Athens and Alexandria. John the Chrysostom student of the Greek philosopher Livanios had a classic education and his works (all in Greek) are some of the largest philosophical treasures of the World.
Bob Russell writes:“The Eastern Empire was Greek and not Latin in its civilisation”, (“History of Western Philosophy” I,Chap:. “The Roman Empire and the spiritual civilisation”). Haizemberg: “The Eastern Empire is the Christianized Roman state of the Greek nation”.
The more you study Byzantium the clearer the picture you get as a Hellenic Empire which:
For many centuries was the greatest, most powerful, richest, civilised and progressive state on Earth. Byzantium produced some great figures.
- Greeks were the Emperors with a few exemptions, but highly Hellenised.
- Greeks were the Patriarchs and most of the clergyman.
- Greeks were the legislators.
- Greeks were most of the generals, admirals, emperor’s councillors.
- Greeks were the missionaries’ spreding the Christianity and teaching the writing (Methodios and Kyrilos) to the Slavs.
- Greek was the language and religion (Orthodoxy), the Greek tendency of Christianity.
- Greeks constituted the Government structure, in the education, the justice, the army, e.t.c.
- Greeks were the intellectuals, scholars, historians, chronicle writers, theologians, music composers, mosaic workers, artists, sculptors,
The Emperors were Greek with some exceptions, but even them strongly Hellenized.
The Greeks continued though to regard themselves as citizens of the Roman Empire, yet they never spoke Latin, language they disdain as Scythian (barbaric). Citizens of Roman Empire, yes, but they never studied Virgilio, Takito, Suetonio and later Augustine or Latin church fathers.
It's other people (Armenians, Georgians, Syrians , Bulgarians, Italians, Albanians, Russians, e c t.) belonged to it partly and unstably. They were not identified by the state that they didn't considered theirs. That's why sometimes they were in favour and sometimes against it and many times they cooperated with his enemies. The Empire wasn't theirs. It belonged to Greeks who were giving it language, education, civilization, religion
The Language they spoke and the education level the most important factors that forms the national conscience was the Greek. The Byzantine State never broke the link with the Hellenistic and the ancient Greek World. Its Historians saw their history as an unbroken chain.
Several new historians attempted to bring in new names such as: “Eastern Empire”, “Later Roman State”, “New Roman Empire”, “New Empire”, “State of Constantinoupolis” e.t.r.. Finally dominated the name of “Byzantine Empire” or simply: “Byzantium”.
Having in mind the above, we realize that the Byzantine Empire has been an Empire of Greeks who of course weren't the same Greeks with those of the Hellenistic Period, like those were different from the Greeks of the Classic Αges and these from the ones of the Ages of Heroes and we are different from all those without beeing "others". The figures and the expressions change τhe substance stays and Byzantium had all these that makes it Greek.

Τα Θεμέλεια του Έθνους των Ελλήνων
Τα θεμέλεια επί των οποίων στηρίζεται η ύπαρξις και διαπλάθεται η συνείδησις ενός έθνους είναι:
Το όμαιμον, το κοινόν αίμα, η κοινή καταγωγή, το φυλετικώς ενιαίον.
Το ομόγλωσσον = το οποίον διαθέτουν οι έχοντες την ίδια μητρική γλώσσα.
Το ομόθρησκον = κοινή θρησκεία.
Το ομότροπον = κοινός τρόπος ζωής απορρέων από κοινές αξίες, παραδόσεις, μνήμες, κοινά ήθη και έθιμα. Τα στοιχεία αυτά δεν μένουν αμετάβλητα διά μέσου των αιώνων. Εξελίσσονται και αναπλάθονται. Ετσι:
Το «όμαιμόν μας» δεν παρέμεινε αναλλοίωτον. Υπήρξαν προσμείξεις οι οποίες κατά καιρούς υπήρξαν εκτεταμένες. Το σημαντικόν όμως είναι ότι το Ελληνικό στοιχείο δεν χάθηκε, δεν αφομειώθηκε – αφομείωσε. Σλάυοι, Αλβανοί έγιναν Ελληνες.
Η γλώσσα μας δεν είναι ακριβώς η ίδια με κάποιας συγκεκριμένης χρονικής φάσεως της μακροτάτης ιστορίας μας. Δεν ομιλούμε ούτε γράφουμε όπως οι πρόγονοί μας της Τουρκορατίας, του Βυζαντίου, της Ελληνιστικής, της κλασσικής ή της ομηρικής εποχής. Το σημαντικό όμως είναι ότι η γλώσσα μας είναι στην ουσία η ίδια . Απλώς εξελίχθηκε.
Το ομότροπόν μας υπέστη και αυτό μεταβολές. Κάποια ήθη και έθημα χάθηκαν, άλλα μεταμορφώθηκαν, άλλα παρέμειναν. Το σημαντικό όμως είναι ότι η βασική κοσμοβιο-αντίληψίς μας παραμένει. Ο Ελλην είναι όπως ήταν: φιλότιμος, ευφυής, υπερήφανος, ατομιστής, ανύσηχος, φιλόξενος, δραστήριος, δημιουργηκός, αντιοργανοτικός, απείθαρχος, κριτικός, ελευθερόφιλος, ερευνητικός, φιλόπατρις, δύσκολος σε συνεργασία, μη-συλλογικός.
Το ομόθρησκο στοιχείο ασφαλώς δεν μπορούσε αυτό και μόνον να μείνη αναλλοίωτο. Η αρχαία θρησκεία που και αυτή είχε υποστεί πολλές εξελίξεις και μεταμορφώσεις και είχε πολλές μορφές, αντικαταστάθηκε από τον Χριστιανισμό, ο οποίος δεν είναι παραφυάς του Ιουδαїσμού αλλά δημιούργημα της Ελληνιστικής Εποχής, θρησκεία Ελληνιστική. Το σημαντικό είναι ότι ο Ελληνισμός έδωσε σ’ αυτήν τη θρησκεία την γλώσσα, την ορολογία, τις βασικές έννοιες μιάς θρησκείας, καθώς και την θεολογία, την ηθική και την μεταφυσική του. Ετσι την διεμόρφωσε τελικώς στα μέτρα του ως Ορθοδοξία. Αυτή είναι εδώ και πολλούς αιώνες πλέον το «ομόθρησκο» στοιχείο του.

Μετάφρασις:
The foundations of the Greek Nation

The foundations on which the existence of the Greek nation are supported and its conscience is formed, are:
The consanguineous, the common blood, the common origin, the racially unique.
The omoglosson,(collingual) which have the people who speak the same maternal language
The omothriskon, common religion
To omotropon, common way of living comming from common values, tradition, memories, common habits and customs. These elements don't stay unchangeable
Through the centuries. They are getting evolved and reshaped. Thus:
Our consanguineous, didn't stay unchangeable. There were union which at times they were extensive. The important thing is however that the Greek element wasn't lost, it
Wasn’t assimilated, it assimilated, Slavs, Albanians, became…Greeks.
Our language,is not exactly the same of some certain time phase of our long History.We don't talk neither write like our ancestors of the Ottoman domination, of Byzantine, Hellenistic,Classic or Homeric era. The important thing is however that our
language is actually the same. It simply was evolved.
.Our omotropon(same manners) also went through changes. Some habits and customs were lost, others were transformed, others remained.The important thing is however that our basic cosmo-biotic perception remains. The Greek is like he used to be: honest,clever, proud, individualist, uneasy, hospitable, active, creative, disorganized, undisciplined, critic, freedom-loving, inquiring. filopatris(loving his country) uneasy in
cooperation, not collective.
The omothriskon (same religion) element, surely couldn't also this remain unchanged. The ancient religion which also went through a lot of evolution and transformation and had many phases, was replaced by Christianity, which isn't a shoot of Joudaism bur creation of the Hellenistic Era, Hellenistic religion. The important think is that Hellenism gave to this religion the language, the terminology,the basic conceptions of a religion, as the theology, the ethics and its metaphysics. Thus they formed it finaly to their mesures as Orthodoxy. This for many centruries henceforth their “omothrisko” element.
Having in mind the above, we realize that the Byzantine Empire has been an Empire of Greeks who of course weren't the same Greeks with those of the Hellenistic Period,like those were different from the Greeks of the Classic Αges and these from the ones of the Ages of Heroes and we are different from all those without beeing "others" The figures and the expressions change. The substance stays and Byzantium had all these foundations and that makes it Greek. The Emperors were Greek with some exceptions, but even them strongly Hellenized.

ΚΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ:
Αγαπητέ φίλε,
Τίποτα από αυτά που επισυνάπτετε -και το άρθρο- ήταν κάτι που δεν γνωρίζαμε. Ούτε εμείς ποτέ, στην πολυετή αρθρογραφία μας απορρίψαμε συλλήβδην την Βυζαντινή Αυτοκρατορία! Αν κάναμε κάτι τέτοιο, δεν χρειάζονταν εσείς να μας το πείτε, ότι θα ήμασταν ανόητοι και γελοίοι.
Όμως, αγνοείτε ότι ο Θεοδόσιος, αλλά και ο Κωνσταντίνος ήταν Λατίνοι, και ενεργούσαν κάτω από αυτό το Φυλετικό τους στίγμα και Παιδεία;
Ο Κωνσταντίνος μάλιστα, ήταν και ο πιο αιμοσταγής των Βυζαντινών αυτοκρατόρων, σατανικός δικτάτορας -τον οποίο ειλικρινά, εμείς, απορούμε και γιατί η Ιστορία τον ονόμασε Μέγα;- ο οποίος εξολόθρευσε την ίδια του την οικογένεια, άφησε μόνον την μάνα του ως «χαζοχαρούμενης χριστιανής» να ζει, γιατί αυτός πέθανε άθεος και πολυθεϊστής, έως ότου η μετέπειτα Χριστιανική θρησκεία, για ίδιο όφελος, τον ανακηρύξει χριστιανό, τον βάλει πλάι της ως «συνάγιο», με την εφεύρεση του σταυρού, της «χαζοχαρούμενης μητέρας» του.
Και πως θα ήταν ο κόσμος μας σήμερα, αν αυτή η λεγόμενη «Ορθόδοξη Χριστιανοσύνη» -γιατί, μάλλον, φανατικός Ορθόδοξος πρέπει να είστε- δημιούργημα καθαρά βυζαντινό, δεν κατέστρεφε τα πάντα περί του Αρχαίου Ελληνικού Πνεύματος -μας άφησε μόνον ψήγματα, και αυτά θα μπορούσαμε να πούμε επιλεκτικά;
Μήπως αγνοείτε, στην κυριολεξία της λέξεως, ποιος πρόδωσε εκείνον τον Τελευταίο Τραγικό Αυτοκράτορα, τον «Μαρμαρωμένο Βασιλιά», και τι «δίδασκε» εκείνος ο σύγχρονος πολέμιός του, σατανικός «Ρασπούτιν» καλόγερος -μετέπειτα και πρώτος Οικουμενικός Πατριάρχης- στο πλήθος των θρησκολήπτων, και ολιγαρίθμων εναπομεινάντων «πιστών», σ’ αυτόν και την «Αγία Παρθένα»;
Αλήθεια; Που αρχίζει, και που τελειώνει για σας, η Ελληνική, σαφώς, Βυζαντινή Αυτοκρατορία;
Δέχεσαι, στ’ αλήθεια, ως «Έλληνες» και «αρχηγούς μας», τους Θεοδόσιο και Κωνσταντίνο, και ήμαστε «Ανθέλληνες» εμείς, που δεν τους δεχόμαστε;
Αγνοείτε το Μέγα κεφάλαιο της «Ανατολικής Ρωμαϊκή Αυτοκρατορίας», που λέγεται Ιουλιανός ο Φιλόσοφος, και όχι μόνον Αυτοκράτορας, ή Παραβάτης που τον ονομάσατε ΕΣΕΙΣ;

Όσο για το Δίστομο, και τα άλλα τραγικά που αναφέρετε, εάν ήσασταν πραγματικός αναγνώστης των ιστοσελίδων μας, και των εφημερίδων μας, και όχι περαστικός επιπόλαιος, τότε θα γνωρίζατε και άλλα πράγματα, και δεν θα γράφατε, αυτά που γράφετε.

Και, εν πάση περιπτώσει, δεν χρειάζονταν κάποιοι χαρακτηρισμοί στο γράμμα σας, για μας, οι οποίοι μόνον χριστιανική φανατίλα μπορούν να καταδείξουν, σας μειώνουν, δηλαδή, και τίποτα περισσότερο.
Ότι είναι χριστιανικό, δεν είναι απαραιτήτως, να είναι και Ελληνικό.

Εμείς, ήμαστε σαφώς, Έλληνες, αλλά έχουμε πετάξει από πάνω μας ολοσχερώς, όλη την Εβραιοχριστιανική μασονική μας κάλυψη, με την οποία εσείς, συνεχίζετε ως φαίνεται, να είστε ντυμένος!

Να είστε καλά.
Η Εφημερίδα «Χάος Διεθνές»

Αυτές οι τρεις φωτογραφίες, είναι: Δύο από τη νυν Πλατεία Ιπποδρομίου Θεσσαλονίκης, η οποία είναι μέρος (μέσον), του στίβου του Ρωμαϊκού Ιπποδρομίου, και μία, στα θεμέλια της Δημοτικής Βιβλιοθήκης το εξωτερικό ανατολικό Τείχος της Πόλεως, το οποίο ήταν και το ανατολικό ανάχωμα (κερκίδα), του Ιπποδρομίου της Θεσσαλονίκης

Χάος Αριθμός 357 - ΟΙ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΙ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, «ΣΤΕΓΑΣΤΗΚΑΝ» ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΤΟ «ΕΞΕΛΣΙΟΡ»

---

Ὁ «Κῆπος τοῦ Ἐπικούρου» της Θεσσαλονίκης, ὀργάνωσε (21/4), ἀκόμα μία ὡραία φιλοσοφικὴ συ-

νάντηση-συζήτηση, πάνω στὴ διδασκαλία καὶ φιλοσοφία τοῦ μεγάλου φιλοσόφου καὶ δασκάλου, ὁ ὁποῖος δίδαξε κυρίως, στὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, τό: «οὐκ ἐν τῷ πολλῶ τὸ εὖ», ἀλλ’ ἐν τῷ εὖ τῷ πολλῶ.

Καὶ πάλι γεμάτος ὁ ἡμιώροφος τοῦ καλοῦ ξενοδοχείου, καὶ πάλι ἡ συζήτηση ἄναψε γιὰ τὰ καλά, μὲ

ἀφορμὴ αὐτὴ τὴ φορά, τὴν «Ἐπιστολὴ πρὸς Μενοικέα» τοῦ Ἐπίκουρου, ἡ ὁποία κεντρικὸ θέμα εἶχε τὴν ἀξία ἢ μή, τοῦ θανάτου, ἢ, κατὰ τὸ Σαιξπηρικὸν καὶ ἀγγλοσαξωνικόν, «νὰ ζεῖ κανεὶς ἢ νὰ μὴ ζεῖ»;

Ἀρκετὰ καλὲς ὅλες οἱ τοποθετήσεις τῶν ὁμιλητῶν, ὑψηλὸ τὸ πνευματικὸ ἐπίπεδο καὶ ἐπίπεδο παιδείας ὅλων τῶν παρευρισκομένων, ἀρκετοὶ οἱ νέοι, καὶ ὅταν λέμε νέοι, πανεπιστημιακῆς ἡλικίας καὶ παιδείας -ἐξ’ ἄλλου σ’ αὐτὲς τὶς συναντήσεις-συζητήσεις, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ συμμετάσχεις ἐνεργά, ἢ νὰ τὶς παρακολουθήσεις μὲ ἐνδιαφέρον, ἂν δὲν εἶσαι κάποιου μορφωτικοῦ ἐπιπέδου, δὲν ἀπευθύνονται στὸν λαουτζίκο!

Ὁ Ἐπίκουρος, ἕνας σύγχρονος του Ἀριστοτέλη μεγάλος φιλόσοφος του 4ου προχριστιανικοῦ αἰώνα (γεννήθηκε τὸ 341), ξεχασμένος γιὰ χρόνια ἀπὸ τὴν σημερινὴ Ἑλληνικὴ διανόηση, γνωρίζει σοβαρὴ ἄνθηση στὶς μέρες μας, μέσα ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς «Κήπους», τοὺς «Κήπους τοῦ Ἐπικούρου», οἱ ὁποῖοι ξεφυτρώνουν δειλὰ-δειλά, καὶ σὲ ὅλες τὶς μεγάλες πόλεις τῆς Ἑλλάδος.

Προσωπικά, βρίσκουμε πάρα πολὺ καλὲς καὶ γόνιμες γιὰ τὸ πνεῦμα αὐτὲς τὶς συγκεντρώσεις, γι’ αὐτὸ καὶ προσπαθοῦμε νὰ μὴν χάσουμε καμία.

Ἂν καὶ δὲν εἶναι κλειστές, παρότι ὁ «Κῆπος» ἀπαριθμεῖ μέλη, ὅμως τὰ θέματα ποὺ βάζει σὲ συζήτηση ἡ «Τράπεζα» κάθε φορᾶ, εἶναι γύρω ἀπὸ τὸν Ἐπίκουρο, καὶ τὴν Ἐπικούρεια φιλοσοφία.

[Καὶ κάτι ἐκτὸς τῶν Ἐπικουρείων καὶ τῆς Ἐπικουρείας Φιλοσοφίας:

Δὲν εἶναι φρόνιμο, μετὰ καὶ τὴν περσινὴ καλὴ πρώτη γιορτὴ μνήμης τῶν «Μαρτύρων Θεσσαλονικέων» σφαγιασθέντων ἀπὸ τὸν Ἴβηρα βυζαντινὸ Αὐτοκράτωρα Θεοδόσιο στὴν Πλατεία Ναυαρίνου, φέτος ἡ γιορτὴ νὰ γίνει -ὅπως ἀκούγεται- στὰ ὑπόγεια τοῦ Ἐργατικοῦ Κέντρου Θεσσαλονίκης.

Ἡ γιορτὴ πρῶτον, δὲν εἶναι γιὰ τὰὑπόγεια, καὶ δεύτερον, δὲν ἔχεικαμιὰ ἀπολύτως σχέση, μὲ ἐργάτες…

Αὐτοὶ ποὺ φιλοδοξοῦν νὰ τὴν ὀργανώσουν, ἂς τὸ ξανασκεφτοῦν, ἂν δὲν μποροῦν νὰ ὀργανώσουν, ἔστω, κάτι ἀντάξιο τοῦ περσινοῦ, νὰ μὴν τὴν ὀργανώσουν, καθόλου!..]

<Χ>

1η ΓΙΟΡΤΗ ΜΝΗΜΗΣ, ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ ΣΤΟΥΣ ΣΦΑΓΙΑΣΘΈΝΤΕΣ, ΤΟ 2009

-------------

ΓΙΟΡΤΗ, ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ, ΣΤΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ ΣΦΑΓΙΑΣΘΕΝΤΕΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΠΕΡΜΑΧΟ ΚΑΙ ΕΚΛΕΚΤΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΘΕΟΔΟΣΙΟ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ!

(Πως λέμε σήμερα, «Ποιος είσαι, ρε μεγάλε!..)

Για την πράξη του αυτή, ο πιο στυγερός εγκληματίας και αιματοβαμμένος αυτοκράτορας του Βυζαντίου, ο γενοκτόνος των Ελλήνων Θεσσαλονικέων, ο άνθρωπος που ισοπέδωσε κάθε τι το Ελληνικό στην εποχή του, ανακηρύχθηκε «Άγιος» από την Ελληνική εβραιοχριστιανική μασονία!

Και σήμερα, κάποιοι ξετσίπωτοι νεοέλληνες, αμόρφωτοι και αγράμματοι, ανάβουν κεριά και λιβάνια στην «αγ(ρ)ιοσύνη» του, θερμοπαρακαλώντας τον και να «μεσιτεύσει» οι ψυχάρες τους, να πάνε όρθιες στον παράδεισο, αφού αυτός βράζει και ψήνεται, στα καζάνια και τις υψικαμίνους της κολάσεως.

• «Τους θέρισαν όλους σαν καλαμιές στον θερισμό» (Θεοδώρητος Κύρου)
• «Και όταν μαζεύτηκε το πλήθος στον Ιππόδρομο, τοξεύοντας και σπαθίζοντας εσκότωσαν δέκα πέντε χιλιάδες». (Ιωάννης Ζωναράς)
• «Η πόλη γέμισε με το αίμα πολλών αδίκως σφαγμένων». (Σωζόμενος).
• «Έγινε σφαγή στην πόλη για περισσότερο από μία ώρα και πολλοί αθώοι θανατώθηκαν» (Παυλίνος).

Αυτά, από την βυζαντινή βιβλιογραφία

«… Η σφαγή στον Ιππόδρομο της Θεσσαλονίκης σηματοδοτεί την έναρξη του Μεσαίωνα για την πόλη. Ενός Μεσαίωνα, που συμπαρέσυρε και βύθισε ολόκληρη την ανθρωπότητα στα σκοτάδια της αμαθείας και της δεισιδαιμονίας…»

(Από το μικρό φυλλάδιο που μοιράστηκε κατά την ώρα της Γιορτής, 5 Απριλίου 2009 ώρα 18:30).

-*******-

Λίγοι και καλοί. Καμιά διακοσαριά άνθρωποι απλοί, διανοούμενοι, καλλιτέχνες, πανεπιστημιακοί, από τη Θεσσαλονίκη και όλη την Ελλάδα, απόθεσαν φόρο τιμής, επιμνημόσυνη δέηση κατά ελληνικά πατρώα ήθη και έθιμα, όχι τα χριστιανικά, στις 4 Απριλίου 2009, για πρώτη φορά επίσημα στη μνήμη των 15.000 σγαφιασθέντων Ελλήνων Θεσσαλονικέων πολιτών, από τους μισθοφόρους Γότθους του «Αττίλα του Ελληνισμού», αυτοκράτορα Θεοδοσίου του... Ελληνοφάγου, κατά το «θεοδόσειον έτος» 390.

Ένα μικρό σκηνικό στήθηκε επί της οδού Γούναρη, μπροστά στο ανακτορικό συγκρότημα του Γαλερίου στην πλατεία Ναυαρίνου, και η τελετή άρχισε με την άφιξη των δρομέων οι οποίοι πριν, διέτρεξαν συμβολικά την παραλιακή λεωφόρο της πόλεως της Θεσσαλονίκης, και άφησαν ένα στεφάνι στον ανδριάντα του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Ακολούθησαν ομιλίες, μουσικά δρώμενα, απαγγελίες ποιημάτων, μετάλλια δόθηκαν στους δρομείς τόσο, όσο και σε κάποιους αόκνους ερευνητές, μελετητές, και στοχαστές του Ελληνισμού, ενώ λίγα λόγια από του Βήματος, απηύθυνε και ο κ. Σωκράτης Χριστοδουλάρης, ιδρυτικό στέλεχος της «ΕΑΡ» (Ελληνικό Ανανεωτικό Ρεύμα).

Τον πανηγυρικό, θα λέγαμε, της ημέρας, το ιστορικό, εξεφώνησε ο άοκνος επίσης, σκηνοθέτης των «Προμηθείων του Ολύμπου», Γιώργος Φωτεινός. Και ήταν πάρα πολύ καλός…

-*******-

Δυο λόγια για τον Θεοδόσιο από το λεξικό του Σουίδα : «… Αυτός δε της προτέρας ανεμιμνήσκετο διαίτης, πολυτελή δείπνα δειπνών και πολυπραγμονών, ταις ηδοναίς και τοις θεάτροις και ιπποδρομίαις αναβρυνόμενος…»

Ενώ το σύγχρονο «Λεξικό του Αρχαίου Ελληνικού Κόσμου» της Δομής, μας πληροφορεί για την καταγωγή του Θεοδοσίου (Ίβηρας, Ισπανία), δεν λέει λέξη περί της σφαγής των Θεσσαλονικέων, πιθανότατα για να κάνει καί το κέφι του αποθανόντος Χριστοδούλου, σημειώνει όμως, ότι οι χριστιανοί αποθρασυνόμενοι από τα προνόμια που τους έδωσε ο Θεοδόσιος, κατέστρεψαν ότι αρχαιοελληνικό ηύραν μπροστά τους, ανάμεσα στους χιλιάδες ναούς που έγιναν στάχτη και ασβέστης, και οι απείρου κάλλους ναοί του Σεράπιδος στην Αλεξάνδρεια (Καβάφης), και του Διός στην Απάμεια (Συρία). Το δεύτερο μεγαλύτερο ελληνιστικό κέντρο στην εγγύς ανατολή, μετά την Αντιόχεια.

Βλέπε και εδω: http://www.koinothess.wordpress.com/ - http://www.koinothess.wordpress.com/2009/03/25/marathon9/ - http://www.koinothess.wordpress.com/2009/03/24/marathon7-2/ -

"Εφημερίδα Χάος"

ΤΟ ΝΕΟ... ΙΠΠΟΔΡΟΜΙΟ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ...

-------

"Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα, καμιά σκουριά δεν πιάνει"...

Ολόκληρο το Ιπποδρόμιο της Θεσσαλονίκης, αποκαθηλώθηκε από τους μετέπειτα βυζαντινούς αυτοκράτορες, σε μια προσπάθεια να σβήσουν στη λήθη τα στυγερά και ανόσια κατορθώματα του προκατόχου τους. Έγινε οικοδομικό υλικό, για μα οικοδομηθούν ή να επισκευασθούν τα δυτικά τείχη της πόλεως.

Δόμοι και κερκίδες, χιλιάδες του Ιπποδρομίου, μπορεί να δει κανείς σήμερα σ’ αυτά, τα τείχη, επί της οδού Ειρήνης (Πλατεία Δημοκρατίας, πρώην Μεταξά). Στις φωτογραφίες βλέπετε κάποια κομμάτια, όπως δημοσιεύτηκαν στο παρακάτω τεύχος του "Χ". Το ίδιο σκηνικό, φθάνει μέχρι την «Πύλη του Αξιού» (δυτική πύλη της Θεσσαλονίκης), το μέγαρο των δικαστηρίων.

Στην ολόλευκη θέα των κερκίδων αυτών (μαρμάρων), ο θεατής σήμερα ας τα αναλογιστεί, ποτισμένα στο αίμα, κατακόκκινα, το 390 "Έτος Θεοδοσίου".